Wat zijn de symptomen van magnesium-tekort?

Magnesium is een belangrijk ingrediënt voor zo veel regelgevende en biochemische systemen van het lichaam, dat het effect van een laag niveau zich uitstrekt over alle gebieden van gezondheid en medische praktijk.

Daarom vallen de symptomen van magnesiumtekort in twee brede categorieën – de fysieke symptomen van openlijk tekort en het spectrum van ziektestaten met betrekking tot lage magnesiumniveaus.

Twee types symptomen:

- klassieke “klinische” symptomen: deze fysieke signalen van magnesiumtekort zijn duidelijk verwant met zowel zijn fysiologische rol en zijn aanzienlijke effect op de gezonde balans van mineralen zoals calcium en kalium. Zenuwtrekkingen, spiervertrekkingen en krampen, beroertes, angstaanvallen, en onregelmatige hartritmen bevinden zich onder de klassieke signalen van een lage magnesium-spiegel.

- "subklinische” of “verborgen” symptomen: deze symptomen zijn aanwezig, maar zijn verborgen door een onvermogen om hun signalen te onderscheiden van andere ziektebeelden. Vanwege lage magnesium-opname in bijna alle geïndustrialiseerde landen, kunnen zij onder andere migraine-hoofdpijn, slapeloosheid, depressie, en chronische vermoeidheid omvatten.

Het onderwerp van subklinische of chronisch verborgen magnesiumtekort werd in de medische wetenschap altijd al als alarmerend beschouwd en steeds weer benadrukt. Deze groeiende aandacht is grotendeels toe te schrijven aan epidemiologische (studie van bevolkingsziekten) connecties, die zijn ontdekt tussen voortdurend chronisch een lage magnesium-spiegel en enkele meer verontrustende chronische hedendaagse ziekten, met inbegrip van hypertensie, astma en osteoporose.

De kern van het probleem is de wetenschap, dat het lichaam eigenlijk tijdens periodes, waarin het lichaam met een lage magnesium-spiegel moet "functioneren", magnesium en calcium uit onze botten stript. Dit effect kan een extra moeilijk scenario veroorzaken: schijnbaar voldoende magnesium-niveaus die een daadwerkelijk tekort verbergen, gekoppeld met voortdurende schade aan beenstructuren.

Aldus diagnosticeren de deskundigen een magnesiumtekort, wanneer er risicofactoren voor verwante condities aanwezig zijn, in plaats van te vertrouwen op het testen van alleen openlijk zichtbare symptomen.

De symptomen en signalen van een magnesiumtekort:

 
Magnesiumtekort: oorzaken & gevolgen

Magnesiumtekort is endemisch! Een lage magnesium-spiegel is bekend in de wetenschappelijk-onderzoekswereld als de stille epidemie van onze tijd.

Veel van de symptomen van een lage magnesium-spiegel zijn niet uniek voor magnesiumtekort, wat het moeilijk maakt het met 100% nauwkeurigheid te diagnosticeren. Aldus blijven lage magnesiumniveaus vaak niet erkend… en dus onbehandeld.

Maar toch is chronisch lage inname van magnesium niet alleen veel voorkomend, maar ook verbonden met verscheidenen ziektebeelden, wat wijst op het belang  van het overwegen van zowel openlijke fysieke symptomen en de aanwezigheid van andere ziekten en condities, wanneer de magnesium-spiegel wordt onderzocht.

Jammer genoeg, is het moeilijk om Je lichaam betrouwbaar te voorzien van voldoende magnesium, zelfs met een goed, gebalanceerd volledig voedseldieet.

Ten eerste, hebben de meeste moderne landbouwmethodes de voorkeur voor het universele gebruik van meststoffen (stikstof, fosfor en kalium). Zowel kalium en fosfor zijn antagonisten van magnesium in de grond, en creëert een relatief magnesiumtekort op kalkgronden (het aanwezige magnesium is gebonden en daarom niet beschikbaar voor het gewas).

Op zanderige of leemachtige gronden, die lichtjes zuur zijn, bestaat vaak een daadwerkelijk magnesiumtekort, omdat het magnesium uit de grond loogt en ook niet beschikbaar is voor het gewas. Dit logen komt ook voor in de vorm van zure regen.

Magnesium is, in feite, één van de meest uitgeputte mineralen in landbouwgronden. Om het nog erger te maken, worden er voortdurend nieuwe plantenhybriden geïntroduceerd, die worden gekweekt om te overleven op deze mineraal-uitgeputte gronden. Natuurlijk zullen, wanneer mineraal-uitgeputte gewassen worden door dieren of door ons mensen gegeten, deze vroeg of laat ziekte veroorzaken, tenzij Je het magnesium op andere manieren aanvult.

Alhoewel organisch opgroeiende gewassen een betere voedingskeuze zouden zijn, is dit niet altijd het geval, en het loont zich om vanwege gezondheidsredenen na te vragen, hoe het landbouwbedrijf de mineralen op haar velden aanvult.

“Weet je dat de meesten onder ons vandaag de dag lijden aan bepaalde gevaarlijke dieettekorten, die niet kunnen worden verholpen, totdat uitgeputte gronden waar ons voedsel vandaan komt, worden hersteld tot de juiste mineralenbalans?

Het alarmerende feit is dat voedsel (fruit, groente, granen) nu groeit op miljoenen hectare grond, dat niet langer voldoende mineralen bevat en ons verhongert —ongeacht hoeveel we hiervan eten.

De waarheid is, dat ons voedsel enorm in waarde varieert, en sommige het niet waard zijn om als voedsel te worden beschouwd.” Deze waarschuwende woorden komen van het 74e Congress, 2e sessie, Senaat-document nummer 264 uit 1936. Het is echt ontnuchterend om te leren dat de daling in de mineraalbalans in de grond meer dan zeventig jaar terug een onderwerp was van ernstig nationaal belang, en het tekort invloed heeft op ons—terwijl het gestaag erger wordt— al sinds de generatie van onze grootouders.

Magnesium en andere voedingsmiddelen zijn verminderd of verloren gegaan in de productie na de oogst, door behandeling, koeling, transport en opslag, zelfs als deze stappen “correct” worden uitgevoerd.

Het product kopen en het dan dagen lang opslaan in je eigen koelkast, zet het verlies van mineralen voort, of het product nu uit de supermarkt komt of van uw lokale boerenmarkt.

Industriële voedselverwerking veroorzaakt enorm verlies van magnesium in voedsel, dat in het algemeen redelijk goede bronnen hiervan zijn, zoals bladgroenten, noten, zaden en volkoren granen.

Een groot deel van het magnesium in graan— gevonden in de zemelen en kiemen—gaat verloren bij het malen van volle granen voor witte bloem, wat bijna uitsluitend wordt gebruikt voor honderden gedevitaliseerde verwerkte voedsel-artikelen.

Wanneer noten en zaden worden geroosterd of hun oliën worden geëxtraheerd, gaat magnesium verloren. Het koken van de groente veroorzaakt, dat het magnesium in het kokende water loogt. Voedsel verliest door deze processen vaak minder calcium dan magnesium, toegevoegd aan een lastig dieet-calcium-overbelasting, hetgeen we hierna zullen bespreken.

Fluoride in drinkwater bindt zich met magnesium, en creëert daarmee een bijna onoplosbare minerale samenstelling, die uiteindelijk wordt gedeponeerd in de botten, waar zijn broosheid het risico op breuken verhoogt. 

Water zou, in feite, een uitstekende bron van magnesium kunnen zijn—als het uit diepe putten komt die magnesium in hun bron hebben, of van mineraalrijke ijzige bronnen. Stedelijke bronnen betrekken hun drinkwater meestal uit oppervlaktewater, zoals rivieren en stromingen met een lage magnesium-spiegel. Zelfs veel gebottelde mineraalwater-varianten hebben een vrij lage magnesium-spiegel, of hebben een zeer hoge concentratie van calcium, of – nog erger - beiden.

Een dieet uit verwerkt, synthetisch voedsel, hoog suikergehalte, alcohol en frisdranken “verspilt” al het magnesium, aangezien veel hiervan voor het metabolisme en de ontgifting van dit grotendeels mineraalarme voedsel wordt vereist.

Volgens Dr. Natasha Campbell-McBride, vereist het lichaam minstens 28 magnesium-moleculen om één enkele glucose-molecuul te metaboliseren. Fosfaten in koolzuurhoudende dranken en verwerkt vlees (zogenaamde “lunchworsten” en hot dogs) binden met magnesium om het onoplosbare magnesiumfosfaat te creëren, dat onbruikbaar is voor het lichaam.

Tannine, oxalaten, en fytinezuur binden zich allemaal met magnesium, waardoor het niet meer voor ons lichaam beschikbaar is, tenzij extra zorg wordt genomen om sommige van deze samenstellingen te neutraliseren tijdens de voedsel-voorbereiding.

Het is interessant op te merken, dat voedsel, dat over het algemeen magnesium bevat (op voorwaarde dat deze op mineraalrijke grond groeien) ook veel van deze anti-voedingsmiddelen bevat, zoals spinazie (oxalaten) en volle granen (fytaten).

Vele algemeen voorgeschreven farmaceutische geneesmiddelen zorgen ervoor dat het lichaam magnesium verliest via de urine, zoals diuretica voor hypertensie; anticonceptiepillen; insuline; vingerhoedskruid; tetracycline en andere antibiotica; en corticosteroïden en bronchodilatoren voor astma. Met het verlies van magnesium, worden alle symptomen die worden “behandeld” door deze geneesmiddelen onvermijdelijk slechter.

Magnesium-opname wordt belemmerd door het gebruik van supplementair ijzer. Als je calcium-supplementen neemt, verhoog je de behoefte voor magnesium, en zal, in feite, calcium niet behoorlijk worden geabsorbeerd of gemetaboliseerd als voldoende magnesium ontbreekt, en zal meestal uiteindelijk gevaarlijk worden gedeponeerd in zacht weefsel en leidt tot verkalking. 

Magnesium is verantwoordelijk voor het omzetten van het "Zonenergie"-vitamine D naar de actieve vorm, die toestaat dat calcium wordt geabsorbeerd, en ook het transport regelt van calcium naar hard weefsel, waar het behoort. 

Lactose is een andere remmer van magnesium-opname (en om het even te duidelijk te stellen: melk is geen goede bron van het mineraal), samen met overvloedig kalium, fosfor en natrium.

Geestelijke en fysieke stress, met hun aanverwante ononderbroken stroom van adrenaline, verbruikt het beschikbare magnesium snel, aangezien adrenaline invloed heeft op de hartslag, bloeddruk, bloedvaatvernauwing en spiercontractie— acties die allemaal een regelmatige levering van magnesium voor een vlotte functionering vereisen. Het zenuwstelsel is afhankelijk van voldoende magnesium voor zijn kalmerende effecten, met inbegrip van rustgevende slaap.

Dieren in de winterslaap handhaven zeer hoge niveaus magnesium. Magnesiumtekort zal een vicieuze cyclus versnellen en de gevolgen van chronische stress vergroten, wat leidt tot meer angstaanvallen, geprikkeldheid, vermoeidheid en slapeloosheid — veel symptomen van bijnier-uitputting — zowel van hypertensie als pijn in het hart — alles symptomen van hartziekte.

Depressie is eveneens verwant met stress en magnesiumtekort. Seratonine, het “goed gevoel”-hormoon, vereist magnesium in zijn gevoelige balans in de vrijgave en ontvangst door cellen in de hersenen. Slechts als er voldoende niveaus aanwezig zijn, kunnen we van geestelijke en emotionele evenwicht genieten.

Voor niet volledig bekende redenen, behoudt het lichaam magnesium niet zo goed vast; zeker niet zo goed als het bijvoorbeeld calcium of ijzer behoudt. Extreem zweten bij duursporten, zoals marathon-lopen of zware oefeningstrainingen, kan de magnesium-voorraad en andere elektrolyten gevaarlijk uitputten — hoewel calcium niet wordt verspild, wat trouwens — resulteert in trillen, zwakheid en zelfs beroertes tot en met de dood.

Het hevige zweten, waar sommige vrouwen tijdens de menopauze aan lijden, veroorzaakt ook magnesiumverlies, en hun verminderde magnesiumniveaus verergeren hun gekartelde zenuwen, slaapstoringen, paniekaanvallen, lichaamspijnen en depressie. Als deze vrouwen in de verleiding komen om moderne sojaproducten te consumeren in een misleide poging hun symptomen te matigen, zullen zij in feite zelfs meer magnesium verliezen, omdat het zal worden gebonden met de overvloedige fytaten in deze “brouwsels”.

Een gezonde darmflora is noodzakelijk voor de juiste absorptie van magnesium in het dieet. Prikkelbaar darmsyndroom, lekkende darm, candidiasis en andere darmstoornissen kunnen de hoeveelheid magnesium, die het lichaam kan absorberen, sterk beperken. Oudere volwassenen ervaren vaak een verminderde maag-zoutzuur-productie, wat de opname van mineralen in het algemeen kan schaden. En met velen van hen, die hun “maagzuur” behandelen met maagzuurremmers, is een gezond spijsverteringsmilieu moeilijk te handhaven.

Al met al een belangrijk gezondheidsthema, vind Je ook niet?

Hoofdpagina | Vorige Pagina: Wat is Magnesium-Badzout? | Volgende Pagina: Wat zijn de Functies van Magnesium?