Wat zijn de Functies van Magnesium?

Calcium-magnesium-partnerschap

Zowel calcium en magnesium zijn noodzakelijk voor een gezond lichaam — let wel: in de juiste balans met elkaar, evenals met andere noodzakelijke mineralen. De overwogen biochemische antagonisten kunnen niet handelen zonder de tegenovergestelde reactie van de ander te onthullen. Maar toch moeten calcium en magnesium beiden aanwezig zijn in gebalanceerde hoeveelheden voor beiden om normaal te functioneren in het lichaam.

Sommige onderzoekers stellen voor, dat de gezonde verhouding van calcium en magnesium in het dieet 2:1 zou moeten zijn. Anderen overwegen 1:1 verhoudingen te weerspiegelen, die we evolueerden op basis van ons dieet voorafgaand aan de komst van de landbouw. In moderne geïndustrialiseerde landen is de verhouding van een dieet van 5:1 tot zelfs 15:1. De onevenwichtigheid van deze twee zeer belangrijke mineralen heeft vele ontzettend grote gevolgen in het lichaam die vaak over het hoofd worden gezien door artsen, tijdens de behandeling van de ziektes die hierdoor worden veroorzaakt.

Naast de ingewikkelde "elektrische dans" die calcium en magnesium samen uitvoeren, is magnesium noodzakelijk om calcium oplosbaar te houden in het lichaam en zijn ongepaste afzetting in zacht weefsel te verhinderen. Zolang we voldoende zoutzuur in onze maag hebben, kunnen we het calcium, in het voedsel dat we eten, oplossen. Nadat het calcium het zuurrijke milieu van de maag verlaat en het alkalische milieu van de dunne darm betreedt, is magnesium hetgeen dat nodig is, om calcium oplosbaar te houden. Zonder voldoende magnesium, kunnen een massa fysiologische storingen voorkomen met serieuze gezondheidsgevolgen.

Zoals Dr. Carolyn Dean, auteur van "The Magnesium Miracle", verklaart: “In de dikke darm mengt het afgestootte calcium zich met samentrekkende spieren, wat resulteert in verstopping. Wanneer calcium wordt afgegeven aan de nieren en zich mengt met fosfor of oxaalzuur, worden nierstenen gevormd. Calcium kan zich aan de blaaswand afzetten en daardoor het orgaan de volledige ontspanning verhinderen en daardoor ook de volledige capaciteit. Dit leidt tot veelvuldige urineerproblemen, vooral bij oudere mensen.

Calcium kan zich afstoten uit het bloed en zich afzetten aan de slagaderwand, wat verharding - arteriosclerose - veroorzaakt. Het kan een laag vormen, verstijven, een plaat vormen in de slagaders en kan een verhoogde bloeddruk veroorzaken, evenals het risico op een hartaanval en beroerte verhogen.

Calcium kan zich zelfs in de hersenen afzetten. Vele wetenschappers diagnosticeren het als een mogelijke oorzaak van zwakzinnigheid, Alzheimer en de ziekte van Parkinson. Calcium kan zich ook in de wand van de luchtwegen afzetten en astmasymptomen veroorzaken. Calcium, in extracellulaire vloeistof, kan de doorlaatbaarheid van celmembranen verminderen. Dit maakt het extra moeilijk voor glucose (een groot molecuul) om de celmembraan binnen te dringen om te worden omgezet tot ATP (een belngrijke energiebron voor cellulaire reacties) in de mitochondriën van de cellen. Door hoge glucoseniveaus, die worden gecreëerd door bovenmatig calcium, kan een verkeerde diagnose worden gesteld in de vorm van suikerziekte.”

Magnesium is een krachtige ontgifter

Magnesium wordt door het lichaam gebruikt voor allerlei soorten ontgiftingsmethoden en is noodzakelijk voor de neutralisatie van schadelijke stoffen, overdreven zuurrijke condities die ontstaan in het lichaam, en voor bescherming tegen zware metalen: het speelt een essentiële rol bij onze bescherming tegen de aanval van kunstmatige chemische producten in onze omgeving.

Glutathion, een antioxidant dat normaal geproduceerd door het lichaam en een ontgifter van onder andere kwik, lood en arsenicum, vereist magnesium voor zijn synthese. Volgens Mark Sircus, in Transdermal Magnesium Therapy, verhoogt magnesiumtekort vrije radicalen in het lichaam en veroorzaakt glutathion verlies, wat niet gunstig is, omdat glutathion helpt om het lichaam te beschermen tegen schade van het roken van sigaretten, blootstelling aan straling, kanker-chemotherapie, en schadelijke stoffen, zoals alcohol en bijna alles andere.”

Wanneer ons lichaam vol zit met magnesium (en in balans zijn met de andere essentiële mineralen), zijn we beschermd tegen afzettingen van zware metaal en de ontwikkeling van geassocieerde neurologische ziekten. Zoals Dr. Carolyn Dean verklaart, “wijzen onderzoeksresultaten erop, dat een ruim magnesiumgehalte de hersencellen zal beschermen tegen de schadelijke effecten van aluminium, beryllium, cadmium, lood, kwik en nikkel.

We weten ook dat lage niveaus van magnesium in de hersenen bijdragen tot de afzetting van zware metalen welke Parkinson en Alzheimer introduceren. Het schijnt dat de metalen concurreren met magnesium voor toegang tot de hersencellen. Bij een lage magnesium-spiegel, krijgen de andere schadelijke metalen gemakkelijker toegang.

“Er is ook concurrentie in de dunne darm voor opname van mineralen. Als er voldoende magnesium is, wordt aluminium niet geabsorbeerd.”

Magnesiumtekort bij tandbederf en osteoporose

Je kan het iedereen vragen — je buurman of zelfs je tandarts of dokter — wat botten en tanden nodig hebben om sterk en gezond te blijven, en je zal waarschijnlijk het volgende antwoord horen: “Veel calcium.” Botten en tanden vereisen zeker calcium — evenals fosfor en magnesium, maar zonder voldoende hoeveelheid van het laatstgenoemde, zal calcium niet worden verwerkt in deze harde weefsels, en zullen de structuren niet optimaal zijn. “Wanneer Je Jouw systeem oplaadt met bovenmatig calcium,” schrijft William Quesnell, in "Minerals: the Essential Link to Health", “sluit je het vermogen van magnesium af om thyrocalcitonine te activeren, een hormoon dat onder normale omstandigheden calcium naar je botten zou sturen.” In plaats van voordelen te verstrekken aan het lichaam, wordt het verkeerd geplaatste calcium eigenlijk giftig, waardoor het problemen veroorzaakt in het zachte weefsel, zoals de soorten die we reeds hebben besproken.

In feite, hebben talrijke studies het feit aangetoond dat het dieet-magnesium, niet calcium (en zeker niet fluoride) is, dat glazig hard tandglazuur dat bestand is tegen bederf, en sterke veerkrachtige botten creëert. Ongeacht de hoeveelheid calcium die je consumeert, kunnen je tanden alleen hard glazuur vormen, als magnesium in voldoende hoeveelheden beschikbaar is.

Volgens J. I. Rodale, in "Magnesium: the Nutrient that Could Change Your Life", “Jarenlang werd aangenomen, dat hoge opnamen van calcium en fosfor zorgt voor het afremmen van bederf, door het versterken van het glazuur. Recent bewijs wijst er echter op dat een verhoging van deze twee elementen onbruikbaar is, tenzij we onze magnesium-inname op hetzelfde moment verhogen-

Het is zelfs opgemerkt dat tandstructuren onder het oppervlak kunnen oplossen, wanneer zich extra hoeveelheden calcium en fosfor over het glazuur in verschillende verhoudingen verspreiden. Aldus stoort magnesium-arme melk, maar rijk aan de twee andere elementen, niet alleen de magnesium-metabolisme, maar het werkt ook de mineralen tegen, die verantwoordelijk zijn voor preventie van het bederf.”

Om Deaf Smith County, Texas-USA, en de juist daarom beroemde ingezetenen, waarvan de tanden weigeren te bezwijken aan bederf, te aan te halen, citeert Rodale de observaties van Dr. Lewis Barnett, gepubliceerd in een krant voor de Texas Medical Association in Dallas, 1952. Dr. Barnett, een orthopedische chirurg, reageerde op het lage voorkomen van tandbederf en snelle genezing van gebroken botten onder deze mensen, en bood deze verklaring aan: “Het lokale water en voedsel heeft een erg hoog magnesium- en jodiumgehalte en onlangs hebben we bewezen, dat alle sporen-mineralen, waarvan bekend is, dat ze essentieel zijn aanwezig zijn in het water en in dat gebied aangebouwde gewassen.”

Verder had Dr. Barnett geconstateerd dat het magnesiumgehalte in de botten van de gemiddelde Deaf Smith County-bewoner tot vijf maal hoger was dan dat van een ingezetene van Dallas, terwijl de concentraties van calcium en fosfor ongeveer in beide groepen hetzelfde waren. Zijn observaties brachten hem ertoe te verklaren dat “een van de meest belangrijke aspecten van de ziekte osteoporose bijna totaal over het hoofd is gezien. Dat aspect is de rol die door magnesium wordt gespeeld.”

Rodale benadrukt het feit, dat Dr. Barnett een hoge waarde aan het hoge magnesiumgehalte van het lokale water voor deze gezondheidsvoordelen gaf, en vele signalen van superieure botontwikkeling onder de mensen in het gebied waarnam.

“Dr. Barnett vermelde dat mensen in oudere jaren vaak breuken in de bovenste deel van het dijbeen hebben, en deze zijn in veel plaatsen erg moeilijk te genezen. Hij merkte echter op dat deze breuk zelden voorkomt in Deaf Smith County, terwijl het regelmatig in Dallas County, Texas, voorkwam, waar hij ook een praktijk voerde. Toen een breuk daadwerkelijk voorkwam in Deaf Smith, was het genezen makkelijk en snel, zelfs bij mensen van tachtig tot honderd jaar oud. In tegenstelling, waren breuken in Dallas regelmatig en erg moeilijk te genezen, zoniet onmogelijk.”

Meer dan vijftig jaar geleden testte Dr. Barnett de magnesiumniveaus van vijf-duizend mensen en ontdekte dat zestig procent van hen een tekort hadden. Het tekort bij de hedendaagse bevolking is, wanneer alle actuele negatieve omstandigheden worden meegerekend, die bijdragen aan dat tekort, met zekerheid versterkt?

Wat is het verschil tussen mild en ernstig magnesiumtekort?

Het is bekend dat een lage magnesium-spiegel in een klinische opstelling moeilijk is te ontdekken. Het is zelfs zo erg, dat soms naar magnesiumtekort zelf wordt verwezen als “asymptomatisch” of “geen uiterlijke signalen toont”.

Bij het gebruik van deze termen, benadrukken de onderzoekers, dat condities vaak verslechteren, alvorens klinische openlijke signalen beschikbaar zijn – uiteindelijk als waarschuwing bedoeld aan gezondheidsspecialisten om alert te zijn op signalen van magnesiumtekort.

Aldus is de vraag niet “Hoe kunnen we mild tekort van zwaar tekort onderscheiden?”, maar “Hoe kunnen we, vanwege de moeilijkheid bij het herkennen van een chronisch lage magnesium-spiegel, de ontwikkeling tot ernstige symptomen en chronische ziekte voorkomen?”

Het toezicht op magnesiumniveaus bij de mensen met dit risico schijnt een oplossing te zijn, maar toch wordt de meest gebruikte magnesiumtest, magnesium van het bloedserum, beschouwd als onnauwkeurig in het duidelijk identificeren van marginaal magnesiumtekort.

Dr. Ronald Elin van de Department of Pathology and Laboratory Medicine, Universiteit van Louisville maakt dit punt duidelijk:

"De definitie van magnesiumtekort lijkt eenvoudig, maar het wordt moeilijk gemaakt door het gebrek aan beschikbare klinische testen voor de beoordeling van de magnesium-spiegel. Ideaal gezien zouden we magnesiumtekort definiëren als een vermindering van het totale magnesiumgehalte in het lichaam. Testen zouden beschikbaar moeten zijn voor het identificeren, welke weefsels een tekort hebben en wat de staat is van het magnesium in deze weefsels. Helaas is deze definitie niet met de huidige technologie te verenigen.”

In het licht van het bewijsmateriaal dat subklinische magnesiumtekorten calcium-onevenwichtigheid kunnen verhogen, verkalking van de bloedvaten kunnen verergeren en mogelijk kan leiden tot type 2 suikerziekte, heeft de World Health Organization in 2009 de vraag geheven voor verbeterde en meer wetenschappelijke methodes voor het instellen van dagelijkse magnesiumvereisten en nauwkeurigere en toegankelijkere methodes voor de beoordeling van magnesiumtekort.

De vele gevolgen, ziektes en aandoeningen van magnesiumtekort

Bron: Primal Body, Primal Mind, door Nora Gedgaudas.

Hoofdpagina | Vorige pagina: Wat zijn de symptomen van magnesium-tekort? | Volgende Pagina: Voedselbronnen met magnesium?